Maarten Van Severen (Antwerpen, 1956 - Gent, 21 februari 2005) was een Belgische meubelontwerper en interieurarchitect. Als zoon van abstract –minimalistisch kunstenaar Dan Van Severen kreeg Maarten Van Severen kunst met de paplepel ingegeven.
Maarten Van Severen begon aan zijn studies architectuur in Gent, en ontwierp vanaf 1986 designmeubels. Hij wordt beschouwd als een van de weinige Vlaamse ontwerpers die door wist te dringen tot de internationale designtop. Van Severen overleed op 48-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.
Het werk van Maarten Van Severen kenmerkt zich door een grote eenvoud, weldoordacht design en het gebruik van hedendaagse materialen. Zijn zoektocht naar de essentie komt tot uiting in de afwezigheid van overbodige elementen. Zijn meubelen zijn een uiterst geslaagde synthese tussen (zit-)comfort afgeleid van empirisch onderzoek, toegepaste techniek en uitgepuurde vorm. Hij wilde met minder, meer bereiken naar het adagium van Mies van der Rohe (Less is More). Zelf was Maarten Van Severen huiverig voor het gebruik van terminologieën zoals het vaak gebruikte label van 'minimalisme'. Design minimalisme paste volgens hem meer bij de reductie van de persoon van de ontwerper. Het lijkt overigens makkelijk om de simpele lijnen van zijn werken ook als minimaal te bestempelen, maar het ging hem eerder om een maximalistische ervaring. Hij had ook moeite met het woord "designer". Zelf hield hij het er liever op dat hij gewoon "dingen maakte", "dingen om mee te leven". Zo vanzelfsprekend vond hij dat, als een wijze van leven. Een van zijn eerste ontwerpen was overigens een lange slanke metalen tafel die over de jaren heen alleen maar verder ontwikkeld en uitgepuurd werd. Een mooi voorbeeld van zijn continue zoektocht naar verbetering van een gebruiksvoorwerp.
Van Severens meubels hebben strakke, bijna architecturale vormen. Ontdaan van spielerei komt de kracht volledig uit de vorm. Zijn meubels worden gekenmerkt door tijdloosheid en daarmee samenhangende duurzaamheid. Ze zijn bedrieglijk eenvoudig en hebben een soort vanzelfsprekendheid.
Maarten Van Severen werkte voor verschillende grote meubelproducenten, maar beperkte zich niet tot het ontwerpen van meubels. Zo ontwierp hij ook verlichtingsarmaturen tot zelfs een bestek. Ook als interieurontwerper oogstte Van Severen wereldwijde bewondering. Twee jaar lang werkte hij intensief samen met het OMA (Office for Metropolitan Architecture) van Rem Koolhaas. In die context richtte hij ondermeer de door Koolhaas ontworpen Villa Floirac bij Bordeaux in. Time Magazine riep deze woning uit tot belangrijkste privéwoning van de twintigste eeuw. Naast het interieur van de Koolhaas-villa is er werk van hem te zien in de villa de l’Avera en het Casa di Musica uit Porto, de openbare bibliotheek in Seattle USA en de Nederlandse ambassade in Berlijn. De ruimtes die Van Severen ontwierp, vallen op door heldere verhoudingen en evenwicht. Zijn laatste grote project en eigenlijk enige integrale architectuurproject realiseerde hij voor de tweelingbroers-koks Stefan en Kristof Boxy, een keukenpaviljoen in een landschappelijke tuin te Deurle.
Een van zijn belangrijkste interieurs is dat van het Van Abbemuseum in Eindhoven. Abel Cahen, waarvoor hij de publieksruimtes zoals de bibliotheek, de balie, de museumshop, de cafeteria en het auditorium ontwierp. Daar is de samenwerking met Durlet trouwens ontstaan. Hoewel Maarten van Severen en Durlet elkaar al jaren kenden, was het nog nooit tot een samenwerking gekomen. Voor dat auditorium werden echter door Durlet en Maarten van Severen samen alle stoelen voor het auditorium ontwikkeld. Uit die samenwerking en de drang van Durlet om een unieke relaxfauteuil op de markt te brengen, is vervolgens één van Maarten van Severens allerlaatste ontwerpen voortgekomen, de MVS Lounge Chair.
